De ochtendregen snijdt in mijn gezicht tijdens het fietsen naar mijn werk. Mijn ademhaling zit hoog en de bekende knoop in mijn maag groeit, maar verdwijnt langzaam zodra ik mijn werk binnenstap. Collega’s begroeten me en de automatische piloot neemt het over.
Toch blijft het onrustige gevoel in mijn lijf. Ik probeer mij op mijn ademhaling te focussen, want die is altijd in het nu. Ontkenning van stress, want stress hebben toch alleen mensen die iets heel ergs hebben meegemaakt? Zo erg is het toch allemaal niet? Maar mijn lijf geeft anders aan.
Een telefoontje versterkt mijn innerlijke chaos, maar de klant blijkt tevreden. Waarom voel ik direct die angst? Mijn hart begint harder te kloppen. Ben ik te perfectionistisch?
Eenmaal thuis plof ik uitgetelt op de bank en zoek ik naar antwoorden, wetende dat morgen hetzelfde riedeltje begint.
Wat is er toch met me aan de hand, waarom voel ik mij meerdere keren per dag zo? Dat gehaaste gevoel in mijn lijf moet stoppen! En ik focus mij weer op mijn ademhaling terwijl ik inmiddels alweer een uur lang in bed lig en nogsteeds niet slaap, hoe moe ik ook ben. Gedachten over hoe de dag gelopen is, of had kunnen lopen, blijven rondspoken in mijn hoofd.
Ik pak pen en papier en besluit om mijn gedachten op te schrijven, overzicht te creëeren. Maar wacht eens… Als ik terug lees valt mij op dat ik veel negativiteit heb opgeschreven. Ik ben mijn verhaal even kwijt, maar zo was ik nooit! Waar is die spontane, gezellige en positieve Mariëlle gebleven?
Ik besluit ter plekke een nieuw verhaal op te schrijven, een positieve, met hoe ik wil dat mijn dag morgen gaat verlopen!! Ik krijg er een warm gevoel van, zal dit mogelijk zijn voor mij? En dan val ik eindelijk in slaap.
“Vlak voor mijn burn-out jaren geleden ervoer ik deze dagelijkse stress en spanning. Sindsdien heb ik actief gewerkt aan een positievere mindset en het herontdekken van mezelf.”